De Nike-Ajax was de eerste geleide Luchtdoelraket van het Amerikaanse leger.

De ontwikkeling was in 1945 begonnen bij Bell Telephone om Amerikaanse steden te kunnen verdedigen tegen zeer snelle, hoogvliegende aanvallers. In 1953 werd de eerste Nike stelling bij Washington operationeel. De Nike-Ajax was een lange, slanke raket met één boostermotor. De raket was geïntegreerd in het SAGE systeem
(Semi Automatic Ground Environment = Semi Automatisch Grond Omgeving).
De indringer werd opgespoord door een doelzoekradar. Deze gaf het doel door aan een volgradar, die informatie aan een centrale computer gaf. Deze computer selecteerde de optimale Nike-stelling en lanceerde de raket. De computer stuurde de raket naar een onderscheppingspunt en deed de raket ontploffen.

Amerika bood in 1957 een Nike (Ajax) bataljon aan Nederland aan in het kader van militaire hulpverlening. Dit aanbod werd geaccepteerd en de Geleide Wapens zouden deel gaan uitmaken van de Koninklijke Luchtmacht. De Nederlandse Geleide Wapen Groepen werd vanaf 1960 gestationeerd in Duitsland in een zogenaamde “Missile Bell”.

Motor: diameter 0,80 mtr. Totale lengte incl. booster: 12,60 mtr.
Max. snelheid: mach 2,5 Afvuurgewicht: 5000 Kg.
Lengte missile: 8,40 mtr. Plafond: 32.000 mtr.

Vliegbereik: 120/130 Km.